Wat ik me nog herinner is de avond ervoor. Ik lag in bed en we waren aan het praten op msn. We hadden over het mijn vriendin. Je beschreef mijn vriendin alsof je haar al lang kende. Ik had meer voor de grap gezegd dat je mee mocht gaan, de reis naar Utrecht. Stiekem hoopte ik dat je dit serieus zou opvatten en zou meegaan. Je had immers vrij (A) Je zei dat er iets was, je wilde iets zeggen maar niet op MSN, Je wilde me bellen. Het was tegen 23:00 uur, en het was al stil in huis. Je mocht me zeker bellen, ik vond het maar spannend! Ik zei dat ik zou fluisteren haha! De telefoon trilde, een ongemakkelijk gesprek. Ja uhm ik moet je iets zeggen (ik dacht KUT daar was weer een love kans, Anne je hebt hem weer verneukt) maar het was iets anders. Je voelde je raar, het kon niet na die paar weken, niet na die paar keer dat we elkaar hebben gezien. Je was verliefd. Het was even stil, je wilde heel graag mee naar Utrecht, maar niet om een gewone rede, de rede was liefde. Ik was wow, ik dacht wow! Ik vertelde dat het bij hetzelfde was, wat een gesprek. We spraken af dat je de volgende dag in EHV zou staan, ik de trein uit zou springen en je mee ging naar Utrecht. Na het gesprek ben ik naar beneden gesprongen. Snel even mam vertellen was er gebeurde. Ik wist niet wat me overkwam! Het was één van de weinige keren dat ik zoveel zin had in de volgende dag.
En we zijn inmiddels al meer dan een jaar verder, en nog steeds bij elkaar. Dat is wat ik me herinner :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten