Bah

De woorden dat het over is vallen zwaar,
mijn ik zegt dat ik moet huilen, maar ik doe het niet.
Mijn hoofd zit vol met dingen die ik moet missen,
ik wil het helemaal niet, maar het voelt beter bij jou.
De tranen vallen samen naar beneden,
eenzaam de weg naar hetgeen wat er niet is.
In elke liedje dat ik hoor, kom je in voor,
alsof het voor niemand anders is gemaakt.
Bah, ik wil dit helemaal niet,
maar ik kan het niet forceren.
Het is er bij jou niet meer, daar kan ik niks aan veranderen.
Ik overleef het wel, ik ga er niet dood aan.
Het duurt alleen even.