Gevoel van stom, ik weet het gewoon niet,
dat is het punt, dat ik weer naar beneden schiet.
Eerste jaar, ik zei: ik doe dat nooit meer,
en toch, heb ik het gedurfd, ik ben er weer.
Maar het lijkt nu fout te gaan,
zal ik het gaan doen, zal ik afgaan?
ik kan wel vragen, maar het durven dat is het.
Waarom doe ik het nou gewoon zo,
je kan toch wel beter, dat verwachten we van een 4e jaar.
Nog even, en ik ben er mee klaar.
Dat denken en denken en denken,
daar heb ik bijna schijt aan.
Praten daar, mijn gevoelens hebben nog nooit zo blootgestaan.
Ik weet wat ik moet doen,
godverdomme ik ben echt geen oen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten