Jij de koning, ik de indiaan
Ik op je nek, jij op je tenen staan
En wij dan net als grote mensen
Jij verzon je wereld om je heen
En ik probeerde steeds
in al je dromen mee te wensen
Maar ook nu we niet meer samen stampend in de modder staan
Klem ik mijn armen net zo stevig om je nek
En zelfs als ik langzaam grijs word,
Jij steeds moeilijker gaat staan
Blijf jij mijn koning
en ik jouw indiaan
jij een houdgreep, ik te laat naar bed
Het huis met onze fantasie bezet
En niemand die daar bij mocht komen
Stokken rapen, dammen bouwen
En het water tegen houden
zodat niets ons ooit zou overstromen
Maar ook nu we niet meer samen stampend in de modder staan
Klem ik mijn armen net zo stevig om je nek
En zelfs als we in een rolstoel
alweer veel te lang bestaan
Blijf jij mijn koning
En ik jouw indiaan
Dus wil jij mijn koning? Dan ben ik jouw indiaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten