Herfst

Bladeren vallen tegen de koude grond,
rillend worden ze bruin en vervagen ze weg.
Ik sta met grote voeten, grote voeten ik stond,
gezicht in de kou, wind maakt mijn wangen koud.
Het is kloppend als ik mijn gezicht tegen het warme leg,
en word het langzaam licht, als het buiten weer dauwt.

Kleuren maken de straten weer mooi,
zachte kleuren met zachte kriebels in je buik.
Heerlijk als ik met deze gevoelens de wereld in duik,
ik sta er voor, ik stond er voor. 
De vogels geven aan mij gehoor,
en fluiten het mooiste lied wat te horen is,
hopelijk wordt het mooie buiten nooit een gemis.

Ik voel me vervelend, ik voel me bleh,
voel me gek en voel me raar,
wanneer is dat gevoel nou klaar?
Morgen weer een nieuwe dag, maar druk in mijn hoofd,
veel dingen moeten doen en regelen.
Binnenkort stoppen ermee, en beetje rust,
lekker werken en met de mensen bezig zijn.

Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw

Het maakt me verdrietig als ik je zo zie denken,
ik moet begrijpen waarom je je zo voelt.
Het is moeilijk om niet te snel voor je te denken,
en om niet te zeggen wat jij bedoelt.

Ik voel me niet fijn als ik niets kan doen,
het enige is een lieve knuffel en een dikke zoen.
Kon ik maar wat denken van je overnemen,
maar ik zou je gedachten wegstoppen, weg die problemen.

Je komt er wel achter, het komt echt wel goed,
dat al het stomme weg is en dat je het mooie weer groet.

Hopelijk ben ik daarin een kleine hulp en kan ik je steunen,
en je mag altijd een beetje tegen me aanleunen.
Laat een traan gaan en stop het niet weg,
en maak van die harde muur een zachte heg.

Die kunnen we gemakkelijker kleiner maken en uitschieters zien we als groei,
en dan staat die mooie heg binnenkort in prachtige bloei.