Soms heb ik een moment van 'bleh'. Dan is het allemaal even klaar. Op mijn nieuwe stage gaat het goed, werken gaat me goed af. Maar zodra het woord opdrachten valt, ben ik zenuwachtig. Zo gauw ik iets moet doen, waar ik op beoordeeld kan worden, krijg ik kriebels. Doe ik het wel goed..moet het anders, kan ik nog wat voor je doen, wil je met me naar mijn opdrachten kijken (ieks!)
Gelukkig kan ik er wel over praten met iemand die in het zelfde 'schuitje' zit. We werken in hetzelfde ziekenhuis en weten wat er speelt. We weten wat er verwacht wordt van ons en dat maakt ons beide soms een beetje bang.
Ik moet, wij moeten, in ons hoofd zetten:
We zijn er om te leren,
We doen niets fout,
Zij hebben het ook ooit moeten leren,
En feedback is nooit persoonlijk (als het tenminste goed gegeven word),
Je hoort vaak, och meid het komt wel goed. Dat is het standaard antwoord. En het komt ook wel goed, maar misschien niet altijd op de manier die je verwacht.
Ik wil gewoon een goede stagiaire zijn, veel leren, mijn opdrachten goed maken, en 8 juni 2012 mijn stage en school afronden met een dikke voldoende. Ik wil mijn diploma en werken zonder verdere zorgen! Dan hebben we een feestje en vakantie! Yeah
Kunnen wij het maken? Jazeker, we gaan het gewoon doen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten